Offroad onderweg naar de last day...

Genieten van Aruba, op hoeveel manieren kun je dat doen? Natuurlijk zijn er de 'bekende' spots die je moet hebben bezocht. Groot deel hadden we zelf al gedaan, sommige sla je over. Een die nog wel op het program stond was de natural Pool. Must heve been, wel al eens van boven af  gezien maar nog nooit echt in gezwommen. Daar moest dus maar eens verandering in komen!

Maar gewoon naar de pool... daar had onze gastheer toch een heel andere gedachte over! In de middag mochten we ons medlen om achterin een open extended landrover te worden gehezen. Hoog boven het wegdek, uitkijkend over de cabine, werd de tocht aangevangen. Eerste stop, de california lighthouse. daar verzamelden zich nog drie jeeps van hetzelfde type.. Een echte toeristentocht! En dat hebben we geweten. Vanaf de lighthouse langs de oostroute naar Alto Vista. Toch wel geslaagd om eens niet zelf te rijden. Gelukkig bleken we een rustige chauffeur te hebben die ons alle tijd gaf om te genieten van de omgeving. Er bleken ook drivers in de groep die het offroad rijden wat hoger in het vaandel hadden staan... die van ons niet... Alle tijd, alle ruimte.. toch?

Van Alto Vista naar de bridge, waar we de stof konden wegspoelen met een balashi en vandaar dan eindelijk naar de Pool. Eerst even rustig over de weg, bochtje door en dan het park in. Nog even genieten van het uitzicht... en daar gingen we los! Wat een driver, wat een bochtenwerk, wat een slidings! Een beetje Dakar was er niks bij, we kregen alle ravijnen, randen en afgronden van zeer, zeer dichtbij te zien... Wat een tour, had het zelf niet beter kunnen rijden. Eenmaal bij de Pool een kleine domper: vanwege de wind mocht er niet worden gezwommen :( Dus door naar een nabijgelegen strand met een mooie surf om toch nog wat stof af te spoelen. 

Gisteren nog maar eens kort het eiland verkend. Rondje langs allerhande plekken en afsluiten met een cocktail, niet bij Moomba's: de dames daar hadden geen zin in de bediening, dus maar verder naar een plek waar wel mensen stonden die belangstelling voor de gasten hadden. Je blijft hier tenslotte voor de lol, niet om uitgebreid les te geven over klantvriendelijkheid. 

Vandaag pakdag... om ca 1730 worden we op het vliegveld verwacht. Op tijd wakker, koffer ingepakt en plannen gemaakt voor vandaag. Die vielen tot nu toe dus danig in het water. Letterlijk en figuurlijk. Nog even naar het strand werd een dag hangen in het zwembad. Met een biertje, een flesje, een hapje... de dames liggen er nog steeds, we hebben de Olympische spelen aan op de achtergrond... Straks de laatste spullen inpakken en terug naar Nederland... 

windkracht 5

Aruba. Na een week zijn we eindelijk wat gewend aan de drukte op het eiland. Het is nog geen filerijden op de A4, maar toch sta je hier in de spits steeds te wachten voor de verkeerslichten of voor een rotonde. Dus maar veel reizen buiten de spits.

Ook blijkt Aruba een zeer vochtig eiland. Iets waar men hier op dit moment erg blij mee is: de afgelopen maanden is geen drup gevallen en wij hebben de afgelopen week al drie forse regenbuien meegemaakt. Niet erg eigenlijk, net als op Bonaire is het gewoon lauw water dat uit de lucht valt. Het verkoelt redelijk, alhoewel het vlak voor en na een bui wel erg drukkend kan aanvoelen. Ons transportmiddel ter plaatse heeft daarnaast ooit wel eens een ac gehad, maar deze heeft in de loop der tijd zijn verkoelende werking verloren zodat het nu alleen  nog de warme lucht van buiten ongefilterd doorgeeft in de cabine. Dan krijg je dus warme lucht in je giegeltje... rijden met de ramen open is geniet dus de voorkeur, vinden we ook erg lekker, maar ja... met zo'n regenbui... wordt je toch erg vochtig. Daarbij kijkt elke medeweggebruiker je meewarig aan. Die swah heeft geen ac... Poor makamba... Gelukkig heb je dan nog de weggebruikers met een Jeep of, nog beter, de toeristen achterop de landrovers die open en bloot in de bak zitten met alleen een zonnedakje... Dat is dan pas echt lachen!

Ondertussen alweer wat meer van het eiland gezien. Het blijft frappant hoeveel gezichten Aruba heeft. De stad, de hotels, de drukke woonwijken en dan het steeds verder uitdunnende achterland. Daar kom je ineens weer kunukhuizen tegen, zandpaden omzoomt met cactussen, watapana en waaibomen. En daartussen natuurlijk iets wat Aruba uniek maakt: the rotsformatie van Ayo. Her en der zie je al grote rotsblokken liggen, alsof ze zijn uitgestrooid uit een zak knikkers, en bij Ayo ligt dan een hele grote bult rotsen. Blijft een apart gezicht, leuke excursie! Die hebben we dan maar  gecombineerd met "formerly known as" natural bridge. De grote brug ligt ingestort over de entree van de vroeger fraaie baai, de golven van de oostkust stromen er niet langer onderdoor maar breken op de restanten uiteen. 

Honderden kleuren blauw die uitbarsten in miljoenen witte druppels. Daarnaast de kleine brug, het water perst zich eronder door, klotst rond in de kleine baai... een plek waar je maar beter niet te water gaat!

Ook genoten van de zonsondergang. Met de catamaran de zee op met een windkrachtje 5, langs de kust op en neer onder het genot van een een hapje en een drankje. Dansend over de golven, soms er meer door dan erover. Voordeel van een catamaran: ze blijft heerlijk recht op de golven liggen.

Tussendoor moet er natuurlijk nog worden geshopt. Toch blij dat er dan altijd wel weer een bar in de buurt is... 

  

    

Wadlopen op Aruba

Alweer dinsdag... Je krijgt het gevoel dat de tijd voorbij vliegt terwijl je zelf stil staat. Als het zo doorgaat is het nog maar even en we stappen weer in de grote stalen vogel om terug te fladderen naar Nederland. Zijn de drie weken omgevlogen.

Op Bonaire hebben we veel gezien, gereden en gedaan. Hier op Aruba komt dat er op een of andere manier niet echt van. Beetje hangen bij het zwembad, Esther haar middagdutje en dan is het alweer avond... Oeps... waar was vandaag?

Zo zijn zaterdag, zondag en maandag voorbij gevlogen. Nog wel een spontaan bezoek uit Miami, heerlijk 6 uur zitten kletsen over longtime ago en de afgelopen jaren. Zondag een ouderwetse BBQ, onze huisbaas op zijn best achter de hete kolen en dat na een ontbijt met pannenkoeken. Geen wonder dat je dan eigenlijk niet in beweging komt.

Denk wel dat ik na deze drie weken eindelijk weer eens stevig moet gaan sporten. Enne... misschien iets minder genieten van goed eten en goede drank. Cocktailtje hier, borreltje daar, biertje tussendoor... Het is zo relaxed de laatste weken, want de vijf zit altijd wel ergens in de klok :-) Esther heeft het na drie dagen al opgegeven me in het rechte spoor te houden...

Vandaag dus maar eens even proberen weer wat op pad te gaan. Ook hier op Aruba is tenslotte genoeg te doen en te zien. Moomba beach blijft favoriet, maar de "formerly known as" natural bridge, de natural pool en de boulders staan nog op het programma. De goldmine zijn we al wel geweest, blijft een heerlijke route midden over het eiland!

Verder blijf ik me wel verbazen over wat ze hier strand noemen. Inderdaad: tot aan de waterlijn is het een goudgeel, fantastic sandy, gorgious strandlandschap op diverse plekken. Als je dan het water ingaat is het echter niet helder: het heeft een ondoorzichtige, melkachtige kleur. Een paar meter in het water loop je dan ineens tussen de planten en krijg je het gevoel dat de grunniger klei je tussen de tenen omhoog komt zetten. Rare gewaarwording... Wadlopen in het water van Aruba. Dan zweven er ook nog allerhande plantjes door het water... Nee, het heeft niet de charme van "formerly known as" Pink beach of Playa Lechi met het heerlijke zand en kristal heldere water.
Desondanksnietegenstaande blijft het heerlijk vertoeven in het water, zeker met de wind van de afgelopen dagen waardoor je op het strand wordt gezandstraald..