Van een ééndaags blog ben ik deze week ineens verzeilt geraakt in een tweedaags blog. Vraag me dan ook af of ik dan ook ineens het dubbel aantal letters moet gaan gebruiken om deze dagen te beschrijven, of me moet houden aan het statement dat een goed blog nooit te lang mag zijn. Ik heb altijd begrepen dat 500 woorden wel ongeveer het maximum is dat men aan slap ge OH van een gozerT zoals mij kan opnemen in een keer. Gelukkig heb ik nog de plaatjes die jullie wat kunnen afleiden van mijn epistel.
Anyway, inmiddels moet ik eigenlijk mijn blognaam gaan aanpassen. We zijn gisteren verkast van Bonaire naar Aruba. Dinsdag was onze laatste volle dag op Bonaire, die we feitelijk hebben doorgebracht zoals het hoort: Half in de zon, half in de schaduw, voetjes in het zachte zand en een brightje in de hand. Natuurlijk pas na een snorkeltochtje, maar helaas hebben de schildpadden zich weer niet laten zien. Genoeg vis, mooi koraal en één keer een dolfijn... Maar het blijft heerlijk genieten.
Op woensdag stond onze reisdag gepland. In de ochtend natuurlijk de echtelijke problemen over het inpakken van de koffer. Op een of andere manier lukt het vrouwen niet om een koffer correct ingepakt te krijgen. Helaas is mijn vechtgenoot dezelfde mening toegedaan over mannen... Dus gezamenlijk gezellig inpakken is voor ons een utopie. De een pakt in, de andere herpakt, wat de ander weer over pakt. net zolang tot beide koffers een georganiseerde puinhoop zijn waar niks in is terug te vinden en die nog ternauwernood dichtgaan. Maar het past in de koffer, de handbagage en de airline accepteert het als luggage: Wat wil je nog meer!
De vlucht was geboekt met InselAir. Na alle horrorverhalen hadden we ons ingesteld op ruim een halve tot een hele dag verblijven op de diverse airports en wachten op vertraagde, verlate en niet vertrekkende vluchten. Daar stonden we dus, na een heerlijke laatste lunch met twee geweldige vrienden, op de airport. Nog nagenietend van alle liefde die we op Bonaire hebben ontvangen dus op weg naar de balie, waar tot onze verbazing de vlucht nog als "on time" te boek stond.
Duh! dat zal wel... ingecheckt voor de vlucht van 1500 en inderdaad.. die vertrok... te vroeg... huh? wat? oké... Netjes op tijd op Curaçao waar ze nog druk oefenen met het principe transit passagier. Schijnbaar zijn die ongewenst... sneaky in een hoekje van de hal een klein bordje, wijzend naar een trapje in de hoek waarvoor een lint was gespannen... maar die wel toegang gaf tot de transithal op de eerste verdieping. Zal wel te weinig geld opleveren, die transit passagier?
We hadden de vlucht van 1700 geboekt en al te horen gekregen dat we waren overgeboekt naar die van 1600. Dat zal wel, eerder weg. Maar ook vanaf Curaçao vertrokken we op tijd naar Aruba. Wie durft er nu nog te klagen over Insel.. 't is geen ALM! Geweldige maatschappij! Gewoon weer dat typisch Hollandse dat niets op deze wereld goed is behalve het gras bij de buren...
Nu dus al een avond op Aruba. Oude vrienden weer opnieuw in de armen gesloten. Een eerste glas wijn aan het zwembad, en weer op tijd wakker om vandaag maar eens een eerste ronde maken. Lang geleden dat we hier waren en zeer benieuwd wat er allemaal is veranderd. Het is drukker, er liggen turbo rotondes, het is groener dan op Bonaire, maar het waait ook harder... We gaan het eens leren kennen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten